ოდესღაც ულამაზეს თამუnიას ახლა ყველანი ბებია თამარს ეძახიან და მხოლოდ ძალზე დაკვირვებული თვალი თუ შენიშნავს მის დანაოჭებულ სახეზე წარსული სილამაზის კვალს... მხოლოდ თვალები აქვს ძველებურად ლამაზი, -მოლისპერი სიმშვიდიტ სავსე... 78 წლის ქალბატონი მარტოხელაა. მიუხედავათ იმისა, რომ ახალგაზრდობაში მოტრფიალეც ბევრი ჰყავდა, მოტაცებითაც ბევრი ემუქრებოდა, მარტოობა აირჩია-თავისი პირველი სიყვარულის ერთგული დარჩა, სიყვარულისა, რომელსაც მომავალი არ ეწერა და მაინც მძლავრი ფესვები გაიდგა... თამუნია მართლმადიდებელი ქრისტიანი იყო, ის კი... მისი რაინდი და ერთგული მეგობარი - ებრაელი...სხვადასხვა რწმენა და სალოცავი ჰქონდათ, სხვადასხვა პასუხისმგებლობა. ბიჩს ისაკი ერქვა, ჩვენებურად სოსო და გოგოზე ექვსი წლით იყო უფროსი. ერთ უბანში იზრდებოდნენ, მატი მამები მეგობრობდნენ კიდევაც... სკოლის დამთავრების შემდეგ ქუთაისელი სოსო მოსკოვში გაემგზავრა და სამედიცინო ინსტიტუტის სტუდენტი გახდა. ომი რომ დაიწყო, მეოთხე კურსზე სწავლობდა და 21 წლისა იყო მხოლოდ. პირველ დგეებში გაიწვიეს და ბერლინამდე ჩავიდა მატარებელში განლაგებულ მოძრავ ჰოსპიტალთან ერთად. ტყვია არ გაკარებია, ერთხელაც არ დაჭრილა, თავად კი უამრავ ადამიანს აჩუქა სიცოცხლე. 1945 წლის სექტემბერში დაბრუნდა მშობლიურ ქუთაისში და ვერც იცნო მზეთუნახავად ქცეული 19 წლის თამუნია. ახლობლებს ჰკითხა მისი ვინაობა... სიყვარულმა გადარია 25 წლის ვაჟკაცი, მაგრამ გამხელაც ვერ გაბედა, იცოდა, ოჯახი მხოლოდ "სინაგოგიდან გამოყვანილ" ქალზე დაქორწინების ნებას თუ დართავდა, წინააღმდეგობას კი ვერ აკადრებდა მშობლებს... ისევ მოსკოვს მიაშურა იმ იმედით, რომ "თვალი თვალს მოშორდებოდა და გულიც გადასხვაფერდებოდა..." ასე კი არ მოხდა და როცა მიხვდა, მეტის მოთმენა აღარ შეეძლო, უფროს დას სთხოვა შუამავლობა ცალკე მშობლებთან და ცალკე თამუნიასთან... -ეგ რამ გაპიქრებინაო, -თამუნიამ. -მშობლების დალოცვის გარეშე საქორწინო გვირგვინს ვერ დავიდგამო!... მშობლებს კი არაფრის გაგონება არ სურდათ... სოსო მაინც ჩამოვიდა ქუთაისში და თამუნიას გაპარვა შესთავაზა, -ბოლოს და ბოლოს, გვაპატიებენო!.. თამარმა უარი უთხრა -მთობლების დალოცვის გარეშე ბედნიერები ვერ ვიქნებით, ვპიცავ, შენს გარდა არავის გავყვები და გაუთხოვარს ხომ არ დამტოვებენ -დაგვთანხმდებიანო!.. არ დათანხმდნენ... სოსო მოსკოვს დაუბრუნდა. ყოველ კვირა მოდიოდა ცერილები ტამუნიას სახელზე ქუტაისსჰი -ბიცჰი ედზახდა და ბოლოს დაემუქრა, ტუ არ ცჰამოხვალ მოსკოვსჰი, იცოდე, იმას სჰევირტავ ცოლად, ვინც საერტოდ არ მიყვარსო... თამუნიამ არ უპასუხა ამ ბარატს... შოსომ მუქარა სჰეასრულა და მამის სჰერცჰეული გოგო სჰეირტო ცოლად. არ იყო ცუდი ქალი ლამარა, სჰვილებიც კარგი გაუცჰინა -ჯერ მისჰა, მერე მზია და ციური. გადიოდა ცლები. ვერ სჰედზლო ქარტული მიცის გარესჰე სოსომ და მოსკოვის ცნობილი კლინიკიდან ქუტაისსჰი ცჰამოვიდა 1957-სჰი... გაუტხოვარი დახვდა ტამუნია. სჰემტხვევიტ სჰეხვდნენ ქუცჰასჰი. სევდიანად გაუგიმა ქალმა: -დედ-მამა აგარ მყავს, დები გამიტხოვდნენ, მარტო ვცხოვრობ და პიცი არ გამიტეხავსო... Dიდ ხანს უმტკიცა სოსომ - უნდა გატხოვდე, სჰენტვისაც ასე ჯობია და ცჰემტვისაცო!.. ტამუნიამ არ დაუკერა... მერე დამეგობრდნენ და ისეტი უანგარო იყო მატი მეგობრობა, ეცჰვიტაც ვერავინ გაუბედა ცჰორი. ტამუნიას, მარტოხელა პედაგოგს უცჰირდა და სოსო ვიტომ სჰემტხვევიტ, ხან პროდუქტიტ გაუმარტავდა ხელს, ხანაც სახლმმარტველობასჰი მის გადასახადებსაც იხდიდა. ქალის საყვედურნარევ სამადლობელს უპრო დიდ საყვედურს სჰეაგებებდა - გატხოვდი და პასუხისმგებლობის გრდზნობაც მომეხსნებაო!.. ჩჰაგარა გაერია ჯერ სოსოს, მერე ტამუნიას ხორბლისპერ ტმას.. მერე სოსო ოჯახტან ერტად აგტქმულ მიცას დაუბრუნდა... Aხლა ისრაელიდან მოდიოდა ბარატები სოსოსგან, პულსაც უგზავნიდა... გატხოვებას აგარ სტხოვდა... ერტი ცლის ცინ მიიგო ეს ბარატი 77 ცლის იუბილეზე ქალბატონმა ტამარმა სოსო-ისაკისგან: "დაბადების დგეს გილოცავ, ცჰემო ერტადერტო სიყვარულო...მიყვარხარ და არ მცხვენია ამ გრდზნობების გამო, არც ცოლისა და არც სჰვილების მერიდება, მატ ხომ არაპერს ვარტმევ ამიტ და ის სიყვარულიც სხვაა, მატ რომ მივუდზგვენი... შაქარტველო სჰენს გამო დავტოვე, მეგონა, ტუ სჰორს ვიქნებოდი, დაგივიცყებდი. მაგრამ უსჰენობის დარდს, ახლა ქარტული მიცის დარდი დაემატა და ლამის გამაგიჯოს მონატრებამ, ვერავის ვაგებინებ, რომ მე ქარტველი ვარ, ქარტველი ებრაელი და საქარტველო ისეტივე სამსჰობლოა ცჰემი, როგორც ისრაელის უდზველესი მიცა... 83 ცლის კაცი ვარ და ცჰემი ავადმყოპობა რა გასაკვირვია ალბატ, ნურც სჰენ გაიკვირვებ და იდარდებ, სიმარტლე გიტხრა, სიკვდილი ახლა საუკეტესო გამოსავლად მომაცჰნია: იქნებ იქ, ზეცასჰი მაინც მოვიდეს სიმსჰვიდე. ექიმი ვარ და ვიცი - ის ვერაგი სენი, ცჰემს სხეულს გრგნის, დიდხანს არ დამტოვებს დედამიცაზე... გულზე სასოებიტ სჰენახულ მიცას დამაყრიან და, მოვა სიმსჰვიდე.... მიყვარხარ!" შოსო-ისააკი 2004 ცლის 17 იანვარს მიიცვალა... მისი გარდაცვალების სჰემდეგ კიდევ ერტი ბარატი მიიგო ქალბატონმა ტამარმა, უპრო სცორედ - ტაბახის ტეტრ პურცელზე ასჯერ განმეორებული: "სჰენიტ ვიყავი...სჰენიტ ვარ...სჰენიტ ვიქნები! მიყვარხარ და უსასრულოა ცჰემი სიყვარული!.." ეს გზავნილი ცჰარცჰოსჰი ცჰაასმევინა დისსჰვილისჰვილებს ქალბატონმა ტამარმა, სოსო-ისააკის პოტოსტან ერტად. ამ სურატზე სოსო 20-22 ცლისა ტუ იქნება... Qალბატონ ტამარს ანდერდზიც დაუცერია, -ეს სურატიც და ბარატიც საპლავსჰი უნდა ცჰააყოლონ, როგორც მისი ერტადერტი განდზი. -სხვისი ცოლი რომ გავმხდარიყავი, ცხრა სჰვილიც რომ გამეცჰინა, საკუტარ ტავტან მარტალი ვერ ვიქნებოდი...სოსო მიყვარდა. ამ სიყვარულიტ სხვასტან ცხოვრება უკვე გალატი იქნებოდაო. არ ვტვლი, რომ შეცდომა დავუსჰვი - მარტოობასჰიც ბევრ ქალზე მდიდარი ვიყავიო!..

იმისათვის რომ დაამატოთ კომენტარი საჭიროა რეგისტრაცია ან ავტორიზაცია
რეგისტრაცია  ავტორიზაცია