|
მწვავ და ალი კი ლექსებად ამდის, ცასაც გაჭვარტლავს პირდაპირობით. იმ საღამომდე ყოველდღე მწამდი და შეგიძულე ერთი პირობით, . რომ უფრო ძლიერ მეყვარებოდი ! . ისე შეგიგრძნობ ვით პეტრე ქრისტეს, სამჯერ უარყო მამლის ყივილზე. მეც უარგყავი და ვერ გავრისკე. თვალი დავხუჭე ამდენ ტკივილზე. . მას მერე არის ლურჯად რომ არ წვიმს, არც თოვლია და მოდის ზამთარი. ფრთები დააჭრეს თავნება არწივს, ახლა ლოთია_სევდით გამთბარი. . გოლგოთად იქცა ყველა აღმართი, ცისარტყელაც კი შავ-თეთრი გახდა. მთვარეს დაედო ფერი წარმართის, მზისგან მიიღო რუჯი და გახმა. . მგლებმა დაიწყეს ბალახის ძოვა, გრძელი ზაფხული მობეზრდათ ირმებს. სიკვდილი სხვაგან სად წავა? მოვა. მოვა და წავალ, წამად გაირბენს. . მე დღეს სვავებმა წამართვეს ტახტი, ხალხს შეუყვარდა წითელი ფერი. ამ უშენობით მოკვდავი გავხდი, გვერდით არ მყავხარ შენ, ჩემი მერი. . სიყვარულისგან გულს გული ტკივა, სიცარიელე აწუხებთ წიგნებს. მაგ მკერდთან სითბო ვერასდროს მივა და ეს ვნებებიც გზას ვერ გაიგნებს. . ვდუღვარ, ორთქლი კი ლექსებად ამდის, ცასაც აოგნებს პირდაპირობით. აქამდე მუდამ, ყოველთვის მწამდი და შეგიძულე ერთი პირობით, . რომ უფრო ძლიერ მეყვარებოდი !
|